Pełna!

Po lewej w chmurach – Tatry

Szczyt Wielkiej Pustej kiedyś tam pojawił się jako pomysł na luźny, daleki wypad. 2,5 godziny jazdy w jedną stronę, ale czy na pewno wyszło tak luźno?

Zbieramy się po śniadaniu, więc na szlaku jesteśmy dopiero przed południem. W nosidle oprócz soczków, wody,ciuszków, itp, dorzucam dwa piwa. Wszak może być okazja bo schronisko już po 45 minutach od parkingu.

Na początku przeprawa przez strumyk

W zapadającym się śniegu kierujemy się w stronę schroniska

Śnieg mamy taki, że co chwilę zapadamy się po kolana, albo głębiej, a dla odmiany w lesie jesteśmy częstowani glazurką. Pierwsze kilkaset metrów nie należą do najprzyjemniejszych podejść, na dodatek na polu śnieżnym gubimy szlak i idziemy przez zaspy zapadając się co krok. Doczłapujemy w końcu do schroniska Nad Wierchomlą – koniecznie muszę tutaj wrócić na dłużej. Ewa porównała schronisko do budynku przejętego przez squotersów, alternatywna muza, coś jakby rock, pies, kot, kominek, sporo pierdółek dekorujących schronisko, galeria dziecięcych obrazków i regionalnych browarów dostępnych w schronie.Całość o dziwo dobrze się komponuje, a wisienką na torcie jest weranda z której widać Tatry od Sławkowskiego do Kominiarskiego. Zamawiamy pyszny obiad, który tym razem sponsoruje nam Beskid Sądecki (Ewa znalazła 20 na szlaku).

Schronisko nad Wierchomlą

Czas niestety goni i trzeba biec dalej, wiatr się wzmaga, więc mimo wielu polan na szlaku nie możemy nacieszyć oczu widokami. Sporo narciarzy, którzy jednak nie przeszkadzają. Przy ostatnim wyciągu wchodzimy w las i zdobywamy szczyt Wielkiej Pustej. Na szczycie krzyż, tabliczka, jedna, druga, jakaś konstrukcja, a pod szczytem polanka z której prześwitują chyba Tatry Niżne. Gdzieś w okolicy jest jeszcze kilkumetrowa grota, ale nie ma ani czasu, ani warunków do szukania. Schodzimy najpierw czarnym szlakiem, a następnie czerwonym dydaktycznym, który jest na nasze szczęście dobrze oznakowany. Chcieliśmy znaleźć dróżkę odchodzącą w prawo żeby skrócić drogę do parkingu, niestety nie była widoczna ze szlaku, przez co zrobiliśmy jakieś 5 km więcej i trochę dodatkowych metrów w pionie. Całość wyszła idealnie do zachodu słońca, ale pod koniec wszyscy już marzyliśmy o ciepłym, wygodnym samochodzie:)

W tle widoczna Pusta Wielka

Szczyt

Widok ze ścieżki dydaktycznej na Tatry

Zejście do doliny i z powrotem pod górę