Lajcikiem żegnamy sezon jesienny

Świstowa Czuba „Najbardziej spadzista w całych Tatrach”

Jeden dzień wolnego, okno pogodowe max do 14 i znowóż ustawiamy zły budzik na 3 rano… czy tam w nocy. Już za Pcimiem możemy podziwiać długi początek wschodu słońca który zapowiada ładną przejrzystość powetrza. W Palenicy niespodzianka, nie ma myta i możemy spokojnie zasuwać w stronę MOKA. Normalnie widdok z Włosienicy specjalnie by mnie pewnie nie ruszył, ale jak to Ewa ujęła „Dawno nie widzieliśmy tyle w Tatrach”.

Tego widoku mi brakowało

Nawet przystaję zrobić kilka zdjęć bo na prawdę zatęskniłem za tym widokiem. Odbijamy na niebieski szlak, by po ok 5 minutach stanąć w miejscu jak wryci. Usłyszeliśmy ryknięcie – coś jakby burczenie w brzuchu na dobrych głośnikach i nie podejrzewaliśmy o to jelenia. Chwila strachu, rozglądamy się po okolicy i nie bardzo wiemy skąd dokładnie dobiegł głos, zaczynamy głośno dawać znać, że idziemy i żwawym, krokiem możemy się oddalić. Jak się zrobiło całkiem spokojnie, znaczę teren i spieprzam dalej. Rewelacja, nikogo nie widać, jakbyśmy byli sami w całych Tatrach, nawet asfalt do Morskiego Oka jest pusty.

Tatry Bielskie przykryte pierwszą warstwą śniegu

Na grani Opalonego robimy sobie krótki popas i delektujemy się widokami, ale nie bylibyśmy sobą nie robiąc małego rekonesansu po okolicy połączonego z chaszczowaniem. Ścisłą grań Gładkie-Opalone-Miedziane to chyba tylko masochiści robią. Warunki kiepskie, glazurka na skale, puder na trawie – idziemy na piwo! Przed schronem spotykamy jeszcze sporą grupę dzieciaków z równie sporą liczbą opiekunów, widać, że ubrani odpowiednio i wiedzą gdzie idą, zamieniamy kilka zdań, później spotykamy się jeszcze przed Palenicą.

Tatry Bielskie, Szeroka Jaworzyńska, masyw Lodowego Szczytu

Świstówka Roztocka, a nad nią po lewj Opalony Wierch, po prawej Roztocka Czuba

Kotelnica górująca na DPSP

Piątka to moje ulubione schronisko, obsługa, wygląd, klimat, otoczenie, idealne miejsce na relax, Ewa zamawia żurek i szarlotkę, ja wyjadam kiełbasę z żurku i biorę lany, zimny browarek, mmmm… chwila warta 8 zł:)

Wychodzimy ze schronu ale wiatr już mocno wieje, zaczyna sypać się coś z nieba, postanawiamy schodzić przy Siklawie do samochodu, decyzja była dobra, chociaż na początku chyba obydwoje byliśmy lekko rozczarowani, że nic więcej nie zrobimy. Nad wyższymi partiami gęste chmury, wiatr nabrał takiej siły, że połamał koło nas kilka drzew i to nawet w dolnych partiach bo już po minięciu Wodogrzmotów usłyszeliśmy huk i koło nas złamało się wielkie drzewo… dobrze, że nie siedzieliśmy gdzieś na grani. Na parkingu niespodzianka – ogrodzili nam samochód sznurkami, tyczkami i nie wiadomo czym jeszcze, kiedy zaczynam zdejmować to dziadostwo podchodzi parkingowy i z uśmiechem mówi „Państwo rano nie płacili”:)